Twój wynik Testu - Profil Partnerski

Podziel się na:

 Legenda:       

Profil Twojego "idealnego" partnera 

Twoja potrzeba kontaktów z ludźmi jest umiarkowana. Nie jesteś nadmiernie towarzyska, nie jesteś także samotnicą. Masz niemały krąg swoich znajomych, ale wyraźnie rozróżniasz znajomości od przyjaźni a przyjaźnie od rodziny. Nawiązanie nowych kontaktów nie stanowi dla Ciebie problemu, potrafisz też kontakty ograniczyć, jeśli uznasz, że zaczynają być kłopotliwe dla Ciebie lub Twoich bliskich. Potrafisz długo rozmawiać na interesujące Cię tematy, ale umiesz też milczeć, gdy nie ma o czym mówić. Potrafisz elastycznie przystosować się do zmiany miejsca zamieszkania, do nowego środowiska czy do nowej pracy. Jesteś otwarta na przyszłość, nie boisz się zmian!

Twoje przeżycia emocjonalno-uczuciowe są widoczne na Twojej twarzy. Można w niej czytać jak w książce. Nie umiesz ich ukrywać. Czy się cieszysz, czy martwisz, to całą sobą. O ile ujawnianie radości jest ze wszech miar wskazane, to ze zmartwieniami nie należy się afiszować. Nie możesz wymagać nawet od najbliższej osoby, żeby żyła Twoimi problemami. Potrzebna Ci pewna powściągliwość, umiejętność ukrywania zwłaszcza złego nastroju. Z kolei większe zainteresowanie kimś innym też jest widoczne na Twojej twarzy, a to może wzbudzać zazdrość. Innym problemem może być to, że nie rozumiesz ludzi o nic niemówiącym obliczu. Nie potrafisz zgadywać, co czują, nie chcesz domyślać się. Musisz to wiedzieć natychmiast. Dlatego albo znajdziesz partnera  spośród osób o „mówiącej twarzy” albo długo będziecie wspólnie uczyli się różnych sposobów wyrażania przeżyć psychicznych i cierpliwie znosili nieporozumienia.

Należysz do osób o przeciętnym tempie reakcji psychicznych, a także do tych, które nad tym tempem potrafią panować. Jak trzeba reagujesz natychmiast, jak trzeba - tak jak na zwolnionym filmie. Potrafisz trafnie ocenić sytuację. Reagujesz na nią spontanicznie lub dajesz sobie czas do namysłu.

Twoja wrażliwość jest proporcjonalna do bodźca. Silnie przeżywasz wielkie problemy, przejmujesz się tragediami, poważnymi kłopotami, lekceważysz zaś drobiazgi. Możesz pośredniczyć pomiędzy osobami nadwrażliwymi a nie dość wrażliwymi. Wiesz, co znaczy odczuwać, ale wiesz także, czym jest egzaltacja. Stanowisz swoisty wzorzec wrażliwości. Jeśli czyjeś zachowanie, uwagi, komentarze dotknęły Cię – widać rzeczywiście były niestosowne!

Stanowisz ostoję, port, zarówno dla skrupulantów jak i dla osób lekkomyślnych. Jesteś w stanie wysłuchać problemów jednych i drugich, mimo, ze ich do końca nie rozumiesz. Rozróżniasz sprawy ważne od drobiazgów. Sprawy dużej wagi traktujesz z należytą powagą, drobiazgami nie przejmujesz się. Cenisz porządek, ale go nie przeceniasz. Dla Ciebie jest oczywiste, że to rzeczy muszą służyć ludziom, a nie odwrotnie. Masz krytyczny stosunek do sztywnych norm. Nie uznajesz prymatu formy nad treścią. Jesteś zwolenniczką organizacji, ale wrogiem skostniałych struktur. Sądzisz, że każda organizacja musi sprostać wymaganiom zmieniającego się otoczenia, a więc powinna być elastyczna. Takie zasady stosujesz również wobec rodziny i związku partnerskiego.

Jesteś osobą zdyscyplinowaną i wymagającą. Doceniasz przestrzeganie pewnych zasad, nie uznajesz anarchii. Potrafisz poddać się dyscyplinie, ale też potrafisz ja sama wprowadzić. Umiesz wydawać polecenia, ale możesz je też wykonywać. W życiu rodzinnym też nie uznajesz dezorganizacji. Nie zależy Ci na władzy, ale sądzisz, że ktoś musi ją sprawować, ktoś musi decydować. Możesz być nim Ty sama. Cenisz sobie dyskusję przed podjęciem decyzji, ale nie uznajesz po jej podjęciu. Konsekwencja lub podporządkowanie – tego wymagasz od partnera.

Na skali dojrzałości znajdujesz się po środku. Czasem jesteś spontaniczna jak dziecko i lubisz zaszaleć, nie bacząc na konsekwencje. Dojrzewanie to proces, który trwa przez całe życie. Jesteś w połowie tej drogi. Właśnie Twój „iloraz dojrzałości” równa się sto! Życzymy byś proporcjonalnie z wiekiem coraz bardziej dojrzewała, doroślała, stawała się w pełni odpowiedzialna i to nie tylko za siebie, za własne decyzje, ale i za najbliższych. Polecamy lekturę „Miłość i odpowiedzialność” Karola Wojtyły.

Twoja miłość własna jest zdrowa, dojrzała, rozsądna. Jest syntezą i odbiciem zarówno bezwarunkowo akceptującej miłości matczynej jak i wymagającej miłości ojcowskiej. Poczucie własnej wartości pozwala Ci pokonywać trudności, walczyć ze stresem, dodaje Ci sił w walce z przeciwnościami losu, nie pozwala Cię poniżyć i nie odbiera także samokrytycyzmu. Potrafisz dostrzec własne błędy i własne winy, w ocenie siebie potrafisz być obiektywna. To wielka zaleta i warunek konieczny, (choć niewystarczający) do rozwoju, do ciągłego wzrostu psychicznego. Twoja miłość partnerska jest równie dojrzała jak miłość własna!

Potrafisz zachować zdrowy rozsądek między podejrzliwością a naiwnością. Innych ludzi przy pierwszym kontakcie akceptujesz, co nie oznacza, że jesteś wobec nich bezkrytyczna. Zasada „ograniczonego zaufania”, którą praktycznie wyznajesz, sprawdza się nie tylko w ruchu drogowym. Dzięki takiej postawie zwykle nie dajesz się naciągać, ale i nie wykorzystujesz naiwności innych.

Masz skrajne poglądy i głosisz je autorytatywnie. Trudno z Tobą dyskutować. Ty wiesz lepiej. Nie docierają do Ciebie argumenty podważające Twoje sądy. Tylko Cię denerwują i wystawiają złe świadectwo ludziom je głoszącym. Być może masz rację, we wszystkim, co uważasz. Pomyśl jednak o sztuce prezentacji. Nawet naga prawda źle przedstawiona, źle uzasadniona do innych nie trafi. Są przed Tobą tylko dwie możliwości – albo ograniczanie znajomości do tych, co sądzą podobnie (ten krąg może okazać się dziwnie mały) albo spróbujesz dialogu. Wystawiając swoje poglądy pod ostrzał krytyki musisz je opakować w ładną prezentacje. Nie bój się krytyki. Przecież prawda świeci tak silnie, że nic jej nie zaćmi. Dopóki tego się nie nauczysz – szukaj partnera z Twoimi poglądami, albo bez poglądów!