Depresja partnera - jak można pomóc choremu partnerowi? | Związek z partnerem, u którego stwierdzono poważną chorobę nie jest łatwy

Depresja - zespół zaburzeń psychicznych

Smutek, apatia i przygnębienie – to stany, które zdarzają się każdemu z nas. Wiele osób myli je z depresją, która jest jednak schorzeniem znacznie poważniejszym. To, co odróżnia depresję od psychicznego kryzysu to po pierwsze czas trwania. Depresja to nie epizod, który trwa kilka dni, lecz zjawisko przewlekłe, trwające wiele tygodni, często miesięcy, nawet lat. Przejściowe stany przygnębienia, obniżonego nastroju zazwyczaj nie powodują znacznego pogorszenia naszej codziennej aktywności – dalej możemy wykonywać swoje obowiązki domowe, zawodowe, czy te związane z pełnieniem ról rodzinnych. Depresja jest natomiast stanem na tyle poważnym, że w znaczący sposób uniemożliwia codzienne funkcjonowanie. To, w jakim stopniu depresja ma negatywny wpływ na nasze życie zależy od tego, jak duże jest jej nasilenie. Możemy mieć bowiem do czynienia z postaciami depresji o łagodnym, umiarkowanym i ciężkim przebiegu. Nigdy nie wolno jej jednak lekceważyć, ponieważ osoba, która cierpi na zaburzenia depresyjne może nawet targnąć się na własne życie.

Depresja partnera - jak można pomóc choremu partnerowi? Kiedy depresja dotyka naszego partnera, często nie wiemy, co robić, jak możemy mu pomóc. Nie potrafimy zrozumieć, dlaczego dotychczas pracowity mąż czy żona, nie potrafi podnieść się rano z łóżka, odmawia jedzenia, nie ma ochoty na seks. Możemy mieć do partnera o to pretensje, a to właśnie te zachowania mogą świadczyć o depresji. Zatem jak zrozumieć partnera? Warto przede wszystkim wiedzieć, jakie są jej charakterystyczne cechy i co możemy zrobić, aby wspólnie z partnerem stawić jej czoła. Warto podjąć rozważania na temat: związek a ciężka choroba... Siła miłości, poświęcenie i zaangażowanie z nich płynące, potrafi zdziałać cuda i przezwyciężyć wiele trudności.

Samotność, pesymizm, apatia - oznaki depresji

Jak są oznaki depresji?

• występuje obniżenie nastroju – smutek, apatia, zniechęcenie, przygnębienie, poczucie samotności

• mamy do czynienia z pesymizmem, poczuciem samotności, widzeniem przyszłości w czarnych barwach

• pojawia się spadek energii – osoba nie ma siły, motywacji, chęci do działania

• następuje utrata dotychczasowych zainteresowań – ulubione hobby, książka, czy film nie cieszy, jak dawniej

• towarzyszy jej spadek samooceny, niedopasowania, poczucie beznadziejności i bezwartościowości

• pojawiają się kłopoty ze snem (bezsenność lub nadmierna senność), utrata apetytu

• występują problemy z pamięcią, koncentracją uwagi, podejmowaniem decyzji

• pojawiają się myśli samobójcze (nie koniecznie chęć ich realizacji)

Oznaki depresji mogą występować w różnym nasileniu, bądź mogą nie wystąpić wszystkie naraz. Aby rozpoznać depresję objawy te muszą trwać co najmniej dwa tygodnie i nie mogą być wynikiem np. żałoby, której przeżywanie w swej specyfice nosi wiele cech depresji. Ostateczną diagnozę stawia jednak lekarz psychiatra lub psycholog.

Pomocne wskazówki i porady w depresji

• Psychiatra lub psycholog - udaj się z partnerem do lekarza psychiatry lub psychologa. Możesz również na pierwsze spotkanie iść sam, aby omówić swoje podejrzenia i wątpliwości ze specjalistą. On udzieli najlepszej porady w depresji, wskaże,  co możesz zrobić w tej sytuacji.

• Leczenie - wiedz, że depresja to  poważna choroba, która można i trzeba leczyć. Istnieje wiele metod farmakologicznych i niefarmakologicznych (np. psychoterapia) leczenia depresji. Kiedy partner rozpocznie leczenie, możesz chodzić z nim na wizyty, podawać leki, być w stałym kontakcie z jego lekarzem lub terapeutą, aby uzyskiwać porady w depresji.

• Zdrowy sen i dieta - w miarę możliwości zadbaj o zdrowy sen i dietę partnera. Organizm zdrowy i stabilny na poziomie fizjologicznym, łatwiej poradzi sobie z psychicznymi problemami.

• Rozmowa - staraj się komunikować i wyrażać uczucia, rozmawiać z partnerem o jego objawach i ich przyczynach. Nie naciskaj jednak natarczywie, nie motywuj na siłę – depresja w dużej mierze polega na tym, że właśnie tej energii i chęci do działania nie ma. Spróbuj to zrozumieć i zaakceptować. Dbaj by z Twojej strony zawsze była empatia w związku, daj do zrozumienia partnerowi, że jesteś w stanie udzielić mu psychicznego wsparcia.

• Obowiązki partnera - przejmij na siebie część obowiązków partnera – nie jest on teraz w stanie radzić sobie jak dawniej. W ten sposób ukochany/ukochana będzie miał/miała mniejsze poczucie winy, że przez jego/jej chorobę nie może załatwić pewnych spraw.

• Dyspozycyjność - bądź do dyspozycji partnera, kiedy Cię potrzebuje. Zapewnij go, że jesteś przy nim i że może na Ciebie liczyć. Wsparcie psychiczne jest teraz bardzo ważne.

• Zapewniony spokój - podążaj za potrzebami partnera w tym zakresie. Wizyty znajomych i rodziny w miarę możliwości odłóż na później, chyba, że partner deklaruje chęć takich kontaktów. Podobnie na później odłóż ważne plany i decyzje. Wrócicie do nich, kiedy partner poczuje się lepiej.

• Zainteresowania - spróbuj zainteresować czymś partnera. Opowiadaj mu o tym, co się wydarzyło, zdawaj relacje z tego, co słyszysz w wiadomościach, co czytasz w gazetach.

• Pozytywne strony życia - w rozmowie staraj się wskazywać na pozytywne strony życia, optymistyczne warianty waszych dotychczasowych planów życiowych. Rozjaśniaj ciemne barwy, w których widzi świat osoba z depresją.

• Sukcesy - doceniaj, chwal, zauważaj wysiłki, które podejmuje partner w zmaganiu się z chorobą i pokonywaniu codziennych trudności. Podkreślaj, że wiele może zrobić i osiągnąć. Wspominaj przeszłe sukcesy partnera. Teraz bardzo ważne jest, by wzmacniać jego samoocenę i wiarę w siebie.
  

• Wiedza o chorobie - czytaj książki, broszury, strony internetowe poświęcone depresji. Będziesz miał większe kompetencje i rozeznanie, w jaki sposób możesz pomagać partnerowi.

• Rozmowa z przyjacielem - porozmawiaj z przyjacielem o swojej sytuacji. Ty również możesz czuć się nią przytłoczony/przytłoczona. Musisz dbać również o swoje zdrowie psychiczne, by stanowić wsparcie dla drugiej osoby.

• Chwila dla siebie - możesz poprosić bliskiego członka rodziny, aby był w tym czasie w domu. Idź na spacer, poczytaj książkę, spotkaj się ze znajomymi. Powinieneś/powinnaś mimo wszystko prowadzić względnie normalne życie.

• Stany depresyjne - pamiętaj, że epizod nasilonej depresji trwa zazwyczaj do kilku tygodni. Po tym czasie sytuacja najprawdopodobniej się unormuje i będziecie mogli powrócić do codziennych zajęć i aktywności. Ważne jest, by być w stałym kontakcie z lekarzem i przestrzegać jego zaleceń w kwestii przyjmowania leków i trybu życia. Stany depresyjne mogą bowiem powracać, a przecież zależy Wam, aby tego uniknąć.